De volgende tekst schreef ik voor een folder die informatie gaf over het adopteren van een kind. Het doel van deze tekst was om potentiële ouders erover na te laten denken of het adopteren van een kindje met een zogenoemde ‘special need’ iets voor hen zou zijn.
Kinderen zijn er in alle soorten en maten: groot, klein, met een donkere huid of juist een lichte en er zijn drukke en rustige exemplaren. Toch hebben ze allemaal ten minste één ding gemeen: ze hebben liefde en genegenheid nodig; een warme en veilige plek om in op te groeien.
Deze liefde vinden ze in eerste plaats bij hun ouders, degenen die hen helpen in hun weg naar volwassenheid en dus zelfstandigheid. Bij sommige kinderen gaat dit alleen makkelijker dan bij andere: sommige kinderen hebben de pech geboren te worden met een medische aandoening. Zij hebben een special need, ze hebben iets meer hulp en zorg nodig dan hun gezonde leeftijdsgenootjes. In andere landen worden deze kinderen vaak erg verwaarloosd of zelfs afgestoten.
Voor deze groep kinderen is het erg lastig een gezin te vinden dat zich over hen wil ontfermen en dat hen kan helpen op weg naar volwassenheid. Heeft u na het lezen van het bovenstaande het idee gekregen dat u de persoon bent die een speciaal kind, een kind met een special need, kunt en wilt helpen? Lees dan vooral verder. Hier kunt u meer informatie vinden over het adopteren van een kind en in het bijzonder over het adopteren van een kind met een special need.
Een special need, wat is dat precies?
Steeds meer adoptiekinderen die naar Nederland komen, hebben een zogenoemde special need: een medische aandoening. Dit gaat bijvoorbeeld om kinderen met een verhoogd medisch risico op HIV-besmetting, een operabel probleem of een blijvende aandoening zoals epilepsie. Niet-westerse kinderen met een special need hebben het in hun geboorteland vaak erg lastig: deze kinderen worden vaker verwaarloosd en aan de kant gezet door ouders dan een ‘gezond’ kind. Hierdoor kan het voorkomen dat kinderen met een special need psychische problemen hebben ontwikkeld, zoals het bang zijn voor het aangaan van nieuwe relaties. Deze kinderen komen vaak na hun zesde levensjaar naar Nederland toe.
Waarom zou ik een kind (met special need) adopteren?
Een kind met een special need, is anders dan de rest: het heeft meer medische zorg nodig en dat betekent dat er meer ziekenhuisbezoekjes zijn. Dit kan wat kosten, maar hier krijgt u ook wat voor terug: een kind dat het zonder u misschien niet lang overleefd zou hebben. Door het adopteren van een kind met een special need redt u een kind dat in zijn eigen land waarschijnlijk geen kans op een mooie toekomst heeft. Kinderen met een special need worden vaker afgestaan door ouders dan gezonde kinderen. Operaties om de kinderen te helpen zijn daar vaak amper te realiseren: ouders of weeshuizen hebben de financiële middelen er gewoon niet voor. In Nederland zijn er, naast de financiële mogelijkheden, ook de voorzieningen om deze kinderen te helpen.
Vooroordelen en kopzorgen
Er heersen veel vooroordelen over adoptie die vaak niet lijken te kloppen. Hieronder vindt u een aantal van deze gedachtes en kunt u lezen hoe het echt zit.
‘Een geadopteerd kind loopt achter in zijn ontwikkeling’
Een kind dat van een ander land naar Nederland komt, heeft al veel meegemaakt. Vaak heeft het in een kindertehuis gewoond waar de omstandigheden niet altijd even goed zijn. Toch kunnen deze achterstanden ingehaald worden. Adoptiekinderen presteren even goed op school dan biologische kinderen en ze maken een inhaalgroei door. Voor special need-kinderen geldt wel dat er soms psychische beperkingen zijn, waardoor leren moeilijk is. Maar er zijn in Nederland goede scholen waarop kinderen begeleid kunnen worden met een special need zoals een handicap of ernstige leerproblemen.
‘Een geadopteerd kind zal mij nooit echt als moeder of vader zien’.
Hoe een ouder de relatie met zijn of haar kind ervaart, is voor iedereen verschillend. Sommige ouders twijfelen of een adoptiekind wel echt als hun eigen kind voelt. Of ze zijn bang dat het kind geen goede band met hen kan opbouwen omdat het niet biologisch hun kind is. Gelukkig kan óók een adoptiekind zich goed hechten aan de ouder, ook al is het niet zijn of haar echte ouder. Het meest belangrijk is dat de adoptieouder sensitief reageert, wat inhoudt dat hij passend reageert op de behoeften van een kind en het liefde en steun geeft.
‘De wachtlijsten voor adopteren zijn zo lang’
Het adopteren van een kind is over het algemeen een langdurig proces. Er is een aantal inschrijvingen, bijeenkomsten en onderzoeken voor nodig en als dat achter de rug is word je als ouder op een wachtlijst gezet en kun je nog een hele tijd wachten. Bij gezonde adoptiekinderen is dit vaak het geval: het adopteren van een kind kan zo zes jaar duren. Maar er is goed nieuws: de wachttijd voor het adopteren van een kind met een special need is veel korter dan het adopteren van een gezond kind. Voor u als ouder betekent dit dat het proces van wachten op een geschikt kind minder lang duurt en u sneller iemand op kunt nemen in het gezin. Er wordt een geschikte ouder voor een bepaald kindje gezocht en er wordt ook rekening gehouden met de wensen van de ouder.
‘Ik ben bang dat een geadopteerd kind hier niet wil zijn of weer terug wil naar de biologische moeder’
Het kan zijn dat een adoptiekind op een gegeven moment nieuwsgierig wordt naar waar het vandaan komt en waarom het niet lijkt op zijn biologische ouders. Dit is een normale stap in de ontwikkeling. Dit betekent niet dat het kind de behoefte heeft weer terug te gaan naar de biologische moeder. Sommige kinderen hebben daarentegen helemaal niet de behoefte om te weten waar ze vandaan komen, omdat ze bij hun adoptieouders een fijn thuis hebben. Deze ideeën verstoren de band tussen ouder en adoptiekind niet. Bij een kind met een special need is het nog een ander verhaal: vaak is het ten vondeling gelegd en was het niet gewenst: deze kinderen hebben minder verloren dan wat ze er voor terug krijgen in Nederland.
Adoptie of pleegzorg?
Er zijn veel mensen die twijfelen tussen adoptie en pleegzorg. Bij pleegzorg is er geen wachtlijst en kun je een kind in feite zo in huis nemen. Voor sommige ouders is het lange wachten reden om niet voor adoptie te kiezen. Het voordeel van adoptie is echter dat na de hele adoptieprocedure het kind van de adoptieouder is. De adoptieouder heeft de wettelijke bevoegdheid en hoeft geen toestemming te vragen aan de biologische ouders, want die is niet meer in beeld. Bij pleegkinderen mag je als ouder formele dingen, zoals het aanvragen van een paspoort, niet zelf regelen en duurt het lang om dit allemaal te regelen. Bij adoptie geef je een kind een steviger basis zijn toekomst op te bouwen.
Hoe kunt u kiezen voor een special need kind?
Als u als ouder wilt kiezen voor een special need, hoeft u dit alleen maar aan te geven bij de bemiddelende organisatie. U kunt hierbij zelf aangeven welke medische risico’s u wel en niet denkt aan te kunnen. Voor extra informatie over de procedure van het adopteren van een kind met een special need kunt u hier klikken. Twijfelt u nog?